Dzisiaj zapraszam Was do wypróbowania przepisu na żurawinę do mięs, ale nie tylko.
Idealna także do podania z serami (deską serów) czy po prostu na kanapkę zamiast dżemu.
Akurat mamy teraz sezon na żurawinę i bez problemu możemy kupić w sklepach świeżą, choć do tego przepisu można użyć także mrożonej.
Na pewno przyda się podczas nadchodzących świąt bożenarodzeniowych do pieczonej kaczki, czy mięs pieczonych podanych na ciepło czy zimno, a także do serów i kanapek.
Składniki na żurawinę do mięs i serów:
500 g żurawiny świeżej
150 g cukru
2 pomarańcze
Jak przygotować żurawinę do mięs i serów:
Żurawinę dokładnie myjemy i odcedzamy na durszlaku, a następnie dokładnie osuszamy.
Osuszoną żurawinę przekładamy do woreczka strunowego i wkładamy do zamrażarki na przynajmniej całą noc lub dłużej.
Przemrożoną żurawinę możemy poddać dalszej obróbce.
Przekładamy do garnka, dodajemy cukier oraz sok wyciśnięty z pomarańczy, nastawiamy na gaz i zagotowujemy.
Gdy się zagotuje zmniejszamy grzanie i gotujemy aż żurawina puści sok i zacznie pękać, a następnie gotujemy do czasu aż się sok zredukuje, a żurawina się rozpadnie – ok. 10 minut.
Gdy całość zacznie stawać się gęsta to znak, że konfitura jest gotowa.
Przekładamy do wyparzonych słoików i pasteryzujemy, jeżeli chcemy, aby konfitura dłużnej nam postała.
W tym celu garnek wykładamy ściereczką, wkładamy słoiki i wlewamy wodę do połowy wysokości słoików, przykrywamy pokrywką.
Nastawiamy grzanie i na wolnym ogniu gotujemy do zagotowania, a następnie gotujemy jeszcze przez 10 minut.
Zapasteryzowane słoiki wyjmujemy z garnka, dokręcamy pokrywki i odwracamy do góry dnem do całkowitego wystudzenia.
Ocet jabłkowy to nie jest zwykły ocet, to prawdziwa skarbnica zdrowia! Ale taki naturalny i bez chemicznych dodatków to eliksir dla zdrowia, urody i szczupłej sylwetki.
Ocet jabłkowy zawiera potas, sód, żelazo, fluor, miedź, fosfor oraz witaminy: A, z grupy B, C, E i P, bioflawonidy, kwasy: mlekowy, cytrynowy i octowy oraz pektyny.
Można przeprowadzić “dietę octową”, która polega na codziennym piciu 1 łyżki octu rozrobionej w 1 szkl. letniej wody. Napój należy pić 3 razy dziennie przed jedzeniem.
Regularne picie mikstury octowej wzmocni nasz układ odpornościowy, poprawi wygląd skóry i korzystnie wpłynie na naczynia krwionośne, a także obniży wagę ciała.
Oczywiście podczas diety octowej należy co jakiś czas robić przerwy tygodniowe, aby nie nadwyrężyć układu pokarmowego i żołądka. Dieta octowa jest niewskazana dla osób chorujących na wrzody żołądka i przyjmujących leki obniżające poziom glukozy we krwi, bowiem może doprowadzić do hipoglikemii.
Ocet jabłkowy oprócz ww. korzyści wykazuje właściwości kosmetyczne, bowiem może być stosowany do przemywania twarzy w formie toniku, jako płukanka do włosów – nabłyszcza włosy, do kąpieli – działa antybakteryjnie, antybrzybicznie, leczy trądzik i kurzajki, do okładów – przynosi ulgę opuchniętym nogom i żylakom, jako płyn do płukania jamy ustnej – przy stanach zapalnych dziąseł i gardła.
Jest także pomocny w kuchni, bowiem możemy go stosować do zakwaszania potraw i stosować jak każdy inny ocet, np. do sałatek, surówek, zup, marynat, do konserwowania żywności itd.
Składniki na ocet jabłkowy:
jabłka lub ogryzki bez ogonków oraz skórki jabłek (najlepiej kwaśne jabłka, np. papierówki, antonówki, niepryskane, dojrzałe, nienadpsute owoce)
woda
cukier lub miód
Jak przygotować ocet jabłkowy:
Pokrojone jabłka, ewentualnie same ogryzki bez ogonków i skórki jabłek wkładamy do szklanego, wcześniej wyparzonego naczynia, najlepiej dużego słoja.
Zalewamy przegotowaną, ostudzoną i osłodzoną wodą w proporcji 3 łyżki cukru/miodu na 1 litr wody.
Ważne, aby jabłka były zakryte wodą, inaczej mogą zacząć pleśnieć.
Słój przykrywamy najlepiej bawełnianą ściereczką lub podwójnie złożoną gazą i zabezpieczamy gumką recepturką lub sznurkiem, aby muszki owocówki nie przedostały nam się do środka.
Odstawiamy w ciemne, ciepłe miejsce i codziennie mieszamy czystą drewnianą łyżką, gdyż owoce mogą wypływać na powierzchnię wody, co może doprowadzić do pleśnienia.
Proces fermentacji trwa około 2-4 tygodni. Kończy się, gdy woda przestaje się pienić, owoce ściemnieją i nie wypływają na wierzch.
Powstały płyn przecedzamy i przelewamy do czystego słoja, a następnie ponownie przykrywamy ściereczką i odstawiamy w ciepłe, ciemne miejsce na kolejne 2-4 tygodnie (rozpoczyna się fermentacja octowa).
Podczas tej fazy płyn zaczyna pachnieć octem, a na wierzchu może utworzyć się kożuszek, który należy zmieszać z octem.
Po tym okresie zlewamy do wyparzonych, czystych butelek, najlepiej z ciemnego szkła (ja przechowuję w brązowych butelkach z ceramicznym korkiem).
Dojrzały ocet nie “pracuje” już i nie pachnie drożdżami, ma zapach owoców i smak octu, jest klarowny, ale na dnie może tworzyć się osad.
Jeśli nie jesteśmy pewni co do stanu octu należy po przecedzeniu dosłodzić go i odstawić na kolejny tydzień aż dojrzeje.
Jeżeli zlany do butelek ocet powoduje, że korki wyskakują, to znak, że ocet potrzebuje jeszcze dojrzeć. Wówczas należy go ponownie na okres 2-3 dni przykryć tylko ściereczką, a po tym czasie ponownie zamknąć w butelkach.
Ocet jabłkowy może być przechowywany przez kilka lat. Mój ocet ze zdjęcia był robiony rok temu.
W butelce może tworzyć się “glutek”, czyli matka octowa lub osadzać na dnie mętne resztki, co nie jest oznaką zepsucia, lecz tego, że ocet jest doskonały.
Matka octowa może być użyta do przygotowania kolejnego octu, bowiem zawiera dużą ilość bakterii octowych, które przyspieszają proces produkcji octu.
Zapraszam Was na przepyszne powidła śliwkowe z czekoladą – czekośliwkę. Każdego roku teściowie przynoszą mi wiadro śliwek węgierek, z których przygotowuję co roku powidła śliwkowe i czekośliwkę.
Wiem, że niektórzy skarżą się, że czekośliwka im pleśnieje.
Ja przygotowuję czekośliwkę rok rocznie od kilku lat i nigdy mi się nie zepsuła.
Żeby czekośliwka nie pleśniała należy używać tylko i wyłącznie gorzkiej czekolady dobrej jakości, o wysokiej zawartości kakao, w grę nie wchodzi oczywiście mleczna czekolada.
Ja do czekośliwki używam wyłącznie gorzkiej czekolady o zawartości minimum 70 % miazgi kakaowej oraz naturalnego, ciemnego, gorzkiego kakao.
Dla dodatkowego przedłużenia przydatności do spożycia pasteryzujemy czekośliwkę.
Czekośliwka na pewno wytrzyma do następnego roku, o ile wcześniej jej nie zjecie, a gwarantuję, że tak się stanie, bo jest przepyszna!
Składniki na czekośliwkę – powidła śliwkowe z czekoladą:
2,5 kg śliwek – najlepiej węgierek
100 g gorzkiej czekolady o zawartości minimum 70 % kakao (u mnie 74 %)
4-5 łyżek gorzkiego kakao
ok. 3/4 szkl. cukru
Jak przygotować czekośliwkę – powidła śliwkowe z czekoladą:
Śliwki myjemy, przekrawamy na pół i usuwamy pestki, przekładamy do dużego garnka.
Zaczynamy podgrzewanie, na początku pod przykrywką, a gdy śliwki się zagotują bez przykrycia.
Gotujemy przez około 2 godziny na bardzo wolnym ogniu, co jakiś czas mieszając, żeby śliwki nie przywarły i się nie przypaliły.
Wyłączamy grzanie i odstawiamy.
Następnego dnia ponownie stawiamy śliwki do gotowania przez kolejne 2 godziny, wyłączamy grzanie i odstawiamy.
Trzeciego dnia czynność powtarzamy.
Dodajemy cukier (wg uznania, do smaku) i gotujemy do czasu aż powidła odparują i staną się gęste.
Gdy konsystencja powideł będzie już odpowiednia dodajemy połamaną czekoladę i kakao, dokładnie mieszamy.
Gorącą czekośliwkę przekładamy do czystych i suchych słoików, zamykamy.
Układamy w dużym garnku, wyłożonym czystą ściereczką, co zapobiegnie ich pękaniu, wlewamy wodę do 3/4 wysokości słoików, przykrywamy pokrywką i zaczynamy podgrzewanie.
Kiedy woda zacznie wrzeć zmniejszamy ogień pod garnkiem, ale utrzymujemy delikatnie wrzenie, woda musi pykać i od tego momentu liczymy ok. 20 minut pasteryzowania.
Pozostawiamy do całkowitego wystygnięcia wody lub wyjmujemy z wody i układamy na ściereczce odwrócone do góry dnem do całkowitego wystygnięcia, na około 24 godziny.
Zimnie słoiki przenosimy w chłodne i zaciemnione miejsce, np. piwnicy.
Małe ryby słodkowodne są bardzo zdrowe i smaczne, niestety ich minusem jest duża ilość ości, która niestety zniechęca do jedzenia.
Strach przed tym, że stanie komuś ość w gardle skutecznie zniechęca największych smakoszy ryb przed zjedzeniem.
Jest na to bardzo prosty i smaczny sposób, który w mojej rodzinie jest stosowany.
Wypatroszoną rybę obsmażamy i marynujemy w zalewie octowej.
Już po kilku dniach leżakowania w takiej zalewie ości kruszeją, stają się bardzo mięciutkie, a wręcz rozpuszczają się i można rybę zjeść w całości, bez obaw przed zadławieniem się.
Zamarynowana ryba może stać przez kilka tygodni, najlepiej przechowując ją w lodówce lub chłodnym, ciemnym miejscu.
Składniki na smażoną rybę w zalewie octowej:
1 kg ryby słodkowodnej, np. płotka, płoć, leszcz, lin
sól
pieprz czarny świeżo mielony
mąka do panierowania
olej rzepakowy do smażenia
zalewa octowa:
4-5 szkl. wody (w zależności jak bardzo lubimy mocną zalewę)
1 szkl. octu
2-3 łyżki cukru
1 płaska łyżka soli
1 marchewka
1 duża cebula
1–2 ząbki czosnku
2 łyżeczki ziaren gorczycy
3-4 listki laurowe
6-8 ziaren ziela angielskiego
10 ziaren pieprzu czarnego
Jak przygotować smażoną rybę w zalewie octowej:
Rybie odcinamy głowę, oczyszczamy z łusek, patroszymy, myjemy i osuszamy.
Przyprawiamy solą i pieprzem, panierujemy w mące i obsmażamy z obu stron na złoty kolor.
Do garnka wlewamy wodę, ocet, dodajemy przyprawy.
Zalewa powinna być słodko-kwaśna – w razie czego dolewamy octu lub dodajemy cukru czy też soli, wg własnego smaku.
Zalewę zagotowujemy, dodajemy marchewkę pokrojoną w plasterki i cebulę w piórka, gotujemy około 2 minut.
Usmażoną rybę układamy w słoiku, zalewamy gorącą zalewą wraz z marchewką, cebulą i przyprawami.
Zakręcamy słoik i odwracamy do góry dnem.
Odstawiamy na około 3-4 dni, lepiej na 7, a najlepiej na 2 tygodnie.
Rybę przechowujemy w lodówce.
Smacznego!
Jeśli podoba Ci się moja strona i to co robię, możesz stać się jej częścią wspierając moją twórczość. Wystarczy, że postawisz mi pyszną kawę ⤵️ Będzie mi szalenie miło! ❤️
Pulpa pomidorowa jest fajnym sposobem na zatrzymanie lata w słoiku, kiedy to zimą mamy ochotę, np. na sos pomidorowy, który smakuje jak ze świeżych pomidorów, na pyszną zupę pomidorową, ale nie z koncentratu pomidorowego, na warzywny sok z dodatkiem pomidorów.
Swoje słoiczki z pomidorami przygotowałam ze świeżych pomidorów zerwanych prosto z krzaczka z działki teściów, które są mięsiste, słodkie, pełne słońca, zapachu i smaku.
Zimą będą namiastką świeżych pomidorów i na pewno przygotuję z nich coś smacznego!
Składniki na pulpę pomidorową:
2 kg dojrzałych mięsistych pomidorów
1 łyżeczka soli
Jak przygotować pulpę pomidorową:
Umytym pomidorom usuwamy szypułki, nacinamy skórkę i wkładamy na kilka sekund do wrzątku.
Następnie przekładamy na kilka sekund do zimnej wody, aby je zahartować, ściągamy skórkę i wykrawamy twardy środek.
Kroimy na mniejsze kawałki i przekładamy do garnka, dodajemy sól.
Pomidory zagotowujemy pod przykrywką, zmniejszamy grzanie i gotujemy przez około 10 minut aż się rozgotują, można je rozgnieść, np. widelcem lub zmiksować blenderem.
Pomidory przekładamy do czystych słoików i układamy w dużym garnku wyłożonym ściereczką.
Pasteryzujemy przez około 15 minut.
Po całkowitym wystudzeniu przenosimy w ciemne i chłodne miejsce, np. spiżarni.
Dzisiaj kolejna propozycja dżemu, który przygotowuję.
Dżem jagodowy to kwintesencja lata!
Idealny ze świeżą bułeczką czy rogalem, idealny do przekładania ciast i tortów, do ciasta pleśniak czy do naleśników oraz placuszków na słodko.
Pyszny – jednym słowem!
Składniki na dżem jagodowy:
2 kg jagód leśnych
1-1,5 szkl. cukru
Jak przygotować dżem jagodowy:
Jagody przebieramy, myjemy i osuszamy na sicie.
Zasypujemy 1 szkl. cukru i odstawiamy na kilka minut, aby puściły nieco soku.
Czynność tą można pominąć, ale trzeba uważać podczas pierwszych minut smażenia, aby owoce się nie przypadły; można podlać niewielką ilością wody.
Owoce przekładamy do garnka, najlepiej o grubym dnie i zaczynamy dusić na dość sporym ogniu, co jakiś czas mieszając drewnianą łyżką.
Na początku dusimy pod przykrywką, ale kiedy owoce się zagotują, wtedy zdejmujemy pokrywkę i zmniejszamy grzanie.
Smażymy przez około 1 godz.
Kiedy jagody odparują i dżem będzie już dość gęsty dosypujemy cukru – o ile dżem jest za mało słodki i smażymy, dość często mieszając.
Przeprowadzamy próbę – nieco dżemu nakładamy na zimny spodeczek i gdy szybko zgęstnieje, oznacza, że już jest gotowy.
Bardzo gorący dżem nakładamy do wyparzonych słoików, zakręcamy pokrywkami i odwracamy do góry dnem – nie trzeba już dżemu pasteryzować, zachowa się do przyszłego roku, a nawet dłużej.
Kiedy słoiki wystygną przenosimy je w ciemne i chłodne miejsce.
Dżem z czarnej porzeczki – mój ulubiony, najbardziej ukochany i co roku choć kilka słoiczków muszę przygotować.
Ten dżem chyba robię z sentymentu do babcinych przetworów, przywołując wspomnienia, kiedy to będąc u babci w Słupsku na wakacjach, co roku godzinami obrywałam krzaczki z tych pięknych czarnych kulek, a później w domu przez kilka kolejnych godzin obrywałam z szypułek. Wtedy bardzo nie lubiłam tego zajęcia, ale przecież trzeba było pomóc babci. Teraz z chęcią przeniosłabym się do tamtych czasów, by spędzić z moją babcią kilka cudownych chwil!
Moja babcia taki dżem robiła, długo smażony, bardzo aromatyczny, o lekko specyficznym smaku, ciemny i dość gęsty, gdzieniegdzie owoc w całości zachowany.
Dżem ten babcia nauczyła mnie jeść na pieczywie z twarogiem lub żółtym serem – tak! z żółtym serem! – połączenie dziwne, aczkolwiek bardzo smaczne!
Składniki na tradycyjny dżem z czarnej porzeczki:
2-3 kg czarnej porzeczki
ok. 2 szkl. cukru
Jak przygotować tradycyjny dżem z czarnej porzeczki:
Porzeczki myjemy, odsączamy na sicie z wody, obieramy z szypułek.
Zasypujemy około 1 szkl. cukru i odstawiamy na kilka godzin, aby puściły nieco soku.
Czynność tą można pominąć, ale trzeba uważać podczas pierwszych minut smażenia, aby owoce się nie przypadły, można podlać niewielką ilością wody.
Owoce przekładamy do garnka, najlepiej o grubym dnie i zaczynamy dusić na dość sporym ogniu, co jakiś czas mieszając drewnianą łyżką.
Na początku dusimy pod przykrywką, ale kiedy owoce się zagotują, wtedy zdejmujemy pokrywkę i zmniejszamy grzanie.
Smażymy przez około 1 godz.
Wyłączamy grzanie.
Kolejnego dnia ponownie stawiamy owoce i smażymy na wolnym ogniu przez kolejne 1-1,5 godziny.
Kiedy porzeczki odparują i dżem będzie już dość gęsty dosypujemy około 1 szkl. cukru i smażymy, dość często mieszając.
Przeprowadzamy próbę – nieco dżemu nakładamy na spodeczek i gdy szybko zgęstnieje, oznacza, że już jest gotowy.
Sprawdzamy smak i gdyby dżem był za mało słodki dosypujemy jeszcze nieco cukru.
Bardzo gorący dżem nakładamy do wyparzonych słoików, zakręcamy pokrywkami i odwracamy do góry dnem – nie trzeba już dżemu pasteryzować, zachowa się do przyszłego roku, a nawet dłużej.
Kiedy słoiki wystygną przenosimy je w ciemne i chłodne miejsce.
Wiosną najlepiej smakuje mi zupa szczawiowa ze świeżego szczawiu, ale zimą warto sięgnąć po gotowy słoik zakonserwowanego szczawiu i przygotować z niego pyszną, rozgrzewającą zupę.
Teraz jest moment by przygotować kilka słoiczków domowego szczawiu, a przepis jest banalnie prosty – w taki sposób przygotowywała szczaw moja babcia.
Składniki na szczaw pasteryzowany w słoikach na zimę:
szczaw (najlepszy polny – jest bardziej kwaśny)
sól
Jak przygotować szczaw pasteryzowany w słoikach na zimę:
Szczaw przebieramy, dokładnie płuczemy i osuszamy.
Kroimy drobno lub mielimy w maszynce do mięsa (sposób babciny).
Wkładamy do słoików, ugniatamy i delikatnie solimy.
Słoiki zakręcamy i ustawiamy w garnku wyłożonym ściereczką.
Wlewamy wodę do wysokości ok. 3/4 słoików.
Garnek ze słoikami przykrywamy pokrywką, stawiamy na gaz i zaczynamy podgrzewanie.
Kiedy woda zacznie wrzeć zmniejszamy ogień pod garnkiem, ale utrzymujemy wrzenie i od tego momentu liczymy 15 minut pasteryzowania.
Gdy zakończymy pasteryzację, słoiki wyjmujemy, dokręcamy pokrywki i układamy do góry dnem na ściereczce.
Wystudzone słoiki przechowujemy w ciemnym, chłodnym miejscu.
Dni są coraz cieplejsze i coraz bardziej słoneczne, zapewne niedługo rozpalimy grille.
Mam dla Was pyszną, choć pikantną propozycję na marynatę do mięs, np. kurczaka czy schabu.
Mięso zamarynowane w tej marynacie jest soczyste i bardzo aromatyczne. Marynata jest prosta i szybka w przygotowaniu.
Wystarczy mięso w niej zanurzyć na przynajmniej 30 minut, a następnie ułożyć na grillu i czekać aż się pięknie zarumieni.
Oczywiście teraz możecie użyć do tego patelni grillowej i mięso też wyjdzie bardzo smaczne – ja obecnie tak przygotowuję mięso, bo jest smaczne i mniej kaloryczne, bo do smażenia nie trzeba używać tłuszczu.
Składniki na marynatę Jerk do mięs:
1 łyżeczka ziaren ziela angielskiego
1 łyżeczka ziaren pieprzu czarnego
1/2 łyżeczki cynamonu
1 łyżeczka świeżo startej gałki muszkatołowej
1 papryczka chili – w łagodniejszej wersji użyjcie pół papryczki
5 dymek
1 mała limonka
5 ząbków czosnku
kilka kropli sosu sojowego
1/2 łyżeczki gruboziarnistej soli morskiej
1/2 łyżeczki cukru trzcinowego
Jak przygotować marynatę Jerk do mięs:
Do moździerza przekładamy ziarenka ziela i pieprzu i rozcieramy.
Dodajemy cynamon, gałkę muszkatołową, czosnek, dymkę, sól morską, cukier trzcinowy, pokrojoną na mniejsze kawałki papryczkę chili oraz 1 łyżeczkę otartej skórki z limonki i dalej ucieramy.
Na koniec dodajemy sos sojowy i sok z limonki.
Całość dokładnie mieszamy.
W tak przygotowanej marynacie marynujemy mięso przez co najmniej 30 minut, a następnie grillujemy.
